Orain arte, blogean zehar emakumearen egoera
gehienbat lehenengo munduko herrialdetan aztertu dugu. Baina, bestelako errealitateak bizi dituzten eta gurean baino askoz bidegabekeri latzagoak jasaten dituzten emakumeak ere daudela ez dezagun ahaztu. Zoritxarrez, egonkortasun ekonomiko eta politiko nabaria duten lurralde
horietan, emakumearen egoera askoz okerragoa da. Hemen benetako
berdintasunik oraindik lortu ez dugula ikustarazteko borrokatzen badugu, Asia
eta Afrikako hainbat zonaldetan emakumeek gizonen pareko eskubideak modu
ofizialean onartzea bez ez dute lortu. Bertako gobernuek, askotan lider
erlijiosoak buru gisa dutenek, trabak besterik ez dituzte jartzen emakumearen
emantzipazio prozesurako, askotan ONG atzerritarren eskuetan soilik geratzen
dena.
PNUD-ek (Programas de Naciones Unidas para el
Desarrollo) 2010ean egindako informearen arabera, genero arloan berdintasun
gutxiren daukaten lehenengo 10 herrialderen artean, 8 Afrikan daude, horien
artean Namibia, Mozambike eta Errepublika Zentro Afrikarra aurkitzen direlarik.
Jeni Klugmanen- informearen autorearen- esanetan, “neska eta emakumeei gizonen hezkuntza,
arreta medikoa, eskubide legal eta ordezkatze politiko berdinak eskaintzeak,
sozialki bidezkoa izateaz gain, biztanleri guztiaren garapenerako onuragarria
da”. Garapenean abantaila horiek azaltzeko, hona hemen Intel for Change
elkarteak egindako promozio bideoa:
Bideoan ikusitako datuen arabera, mundu mailan
66 milioi neska ez dira eskolara joaten eta honek ondorio latzak dakartza neska
bakoitzaren komunitatean, hala nola, garapenerako bidean dauden 65 herrialdek
92 bilioi dolar inguru galtzen ari dira emakumeak ez hezteagatik. Askotan, neskek haren familia aurrera atera ahal izateko lan egin behar
dutelako gertatzen da hau. Horregatik, pobrezia egoera horretatik atera ahal izateko, gero eta
pertsona prestatu gehiago behar dituzte, aurrerapen teknologiko zein sozialak
ekarriko dituztenak. Beraz, emakumeek ikastea, ez soilik haien garapen
intelektualerako, baizik eta haren inguruan dauden pertsona guztien
garapenerako ere onuragarria izango da. Herrialde bateko emakumeen %10ak
eskolara joatean, herrialdearen BPGa %3an gora egiten du. Horretaz gain, heziketa
jaso duten neskek pobreziatik ateratzeko eta osasuntsuago egoteko aukera
gehiago dauzkate. Bestetik, 8 urtez eskolara joan diren neskak 4 aldiz aukera
gutxiago daukate haur bezala ezkondua izateko. Emakumeak eskolara joanez gero, seguruenik
haren ondorengoek ere hezkuntza jasoko dute, herrialde osoaren etorkizuneko
garapenerako lagunduko duena.
Munduko beste puntara bidaiatzen badugu,
Asiara konkretuki, bertako egoera askoz hobeagoa ez dela ikus dezakegu. Batez
ere, India, Pakistan eta Afganistan inguruko herrialdeetan. Bertan, Taliban
izeneko mugimendu politiko militarrak influentzia handia du eta Islama aitzakia
gisa erabiliz, kalte izugarriak eragin dituzte biztanleriaren askatasun eta
eskubideetan, kaltetu nagusiak emakumeak direlarik. Talibanak agertu aurretiko
nesken egoera nahiko latza ez bazen (legez debekaturik egon arren, eremu
gehienetan haurrak ezkontzea eta ohorezko krimenak bezalako praktikak ere
egiten zituzten), haien menpe erori diren lurraldeak neskentzako eskolak
dinamitatzea eta estremismo erlijiosoa ere jasan behar dute.
Gai korapilatsu honekin amaitzeko, Malala
Yousafzairen- haren herrialdean Talibanei aurre egin zien eta gaur egun
emakumearen hezkuntzarako eskubidea mundu osotik defendatzen duen neska pakistandar
ausarta - hitz itxaropentsu batzuekin uzten dizuet:
Hona hemen gure aurrean daukagun beste erronka garrantzitsu bat: haur guztientzako, haien sexua, arraza edota jatorri ekonomikoagatik diskriminatu gabe, hezkuntza unibertsala lortzea!
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina